وصیت نامه شهید علی قربانی حیدری
1. من به شما ملت عزیز و همشهریان عزیز عرض می کنم .... چه خوب است انسان عمر با ارزش را در مسیر الله و لقاءالله مصرف و خدا و رسول خدا و ائمه طاهرین را از خود راضی کند و در صف آنان قرار گیرد. نه مال دنیا می ماند و نه فرزندان. آنچه باقی می ماند عمل صالح و عمل پاک است.
2. من احساس مسئولیت کردم که امروز، اسلام و قرآن به من حقیر احتیاج دارد. ولی فقیه، نماینده امام زمان فرمود هرکس قدرت دارد در این جنگ شرکت کند و واجب کفایی می باشد.
3. یک روز آرزو می کردیم در رو عاشورای آقا ابا عبدالله الحسین (ع) باشم، امروز با آن روز هیچ فرق نمی کند. امام حسین (ع) برای اسلام و قرآن شهید شد و برای قرآن دفاع کرد، امروز نیز اسلام و قرآن در دنیا از همه طرف مورد هجوم اجانب و کفّار واقع شده است .

خاطرات کوتاه ازشهیدعلی قربانی
در کالبد وجود او اعمال و رفتار خاص و بی نظیری نقش آفرینی می کرد. در این باره برادر شهید- احمد، ضمن بیان مطلب و خاطره ای نقل می کند: «برادرم دارای محبت و مهربانی و مورد احترام همگان بود. از طرفی ایشان هم احترام آن ها را حفظ می کرد. ایشان صفت زیادی در رفتار خود داشتند. خصوصا این که، خوش اخلاق و مهربان بوده، هم با هم برادر بودیم و هم رفیق. تقید و تقوای بسیار زیادی داشتند.
او سواد قرآنی نداشت، اما، علاقه زیادی به خواندن قرآن داشت. محبت و ارادت فوق العاده ای نسبت به اهل بیت داشت و در مراسم های مذهبی و عزاداری آن ها شرکت می کرد. یادم می آید که دفعه آخری که به جبهه می رفت، عکس خود را قاب گرفت و مقداری برنج را کنار گذاشت. به پدر گفت :«من می روم و دیگر بر نمی گردم.
این برنج را برای مراسم سوم و هفتم بنده خرج کنید.» آری او از همه نظر آماده چنین روزی بود. می گفت :«من آماده ام، به یاری رهبر و وطنم، خونم، را فدا کنم.» ایشان چندین مرحله، برای دفاع از انقلاب و کشور خود، راهی منطقه جنگی شدند تا به مقصود و هدف حقیقی و واقعی اش دست یابد و سرانجام موفق شد.